Overslaan en naar de inhoud gaan

Kracht

Een krachtig beeld van een krachtig iemand. Alles straalt vanzelfsprekende macht uit. De gouden stropdas, de vier knoopjes op de manchetten, de manchetknopen, het pochet, het jasje, de handen. Alles klopt. Je hoeft de kop er niet bij te zien of het horloge en meer. Dit is een man zoals een man hoort te zijn. Sommige tenminste. Cornelius Völker schildert dit soort realisme. Geweldig. Vies, fout en liefdevol. Te zien in More.

Het LAM

Het is een mooi, vol museum. Het Lisse Art Museum. Winkeleigenaar Van den Broek die kunst koopt en die iedereen laat zien. Veel wil vertellen en je leert goed te kijken. Er zijn geen suppoosten maar kijkcoaches. Zij helpen je daarbij, als je wil. Een geweldig museum voor kinderen. Allemaal kunst die met voedsel, winkelen, consumptie te maken heeft.
Zoals dit kooktoestel van de Koreaan Do Hu Suh, die de herinnering aan de zijn afkomst (werkt nu in de VS) bewaart door delen van het huis van eerder van bijna lichtgevend polyester na te bouwen. Extra interessant omdat we jaren een oven hadden waar het licht van kapot was.
Iets voor Jumbo en de anderen? Beter dan wielerploegen of raceauto’s sponsoren.

Vuur en beleving

Luisterde net naar een podcast van Désanne van Brederode. Haar laatste boek gaat over vuur. Hoe belangrijk vuur is– overtuiging, engagement, het innerlijke vuur – en hoe kunstmatig het eigenlijk is geworden. De Netflixserie met brandend, knetterend haardvuur, x uur lang, als summum.
Was zelf net aan ’t denken wat me zo opvalt in deze tijd: alles moet beleving zijn. Steeds meer, overal. Anders is het saai en dat is dodelijk. De ene hype na de andere, nog een vreemdere regeringsconstructie, een partij aan de macht laten komen die alleen maar roept en nog nooit iets heeft gepresteerd, alleen mensen uitsluiten. Net of het een spel is. De talkshows, het populisme. Niets is meer echt, doorleefd. Of mag saai zijn. Alles kan waar zijn of anders doen we of het waar is, zoals de asielcijfers. Zelfs de oorlogen nu. Ook dat, net een spel. Soms krijg je wapens en soms niet. En de omgeving, milieu, bestrijdingsmiddelen? Even met wat trekkers naar Brussel of Den Haag en het is weer geregeld.

Roosen

Wat een heerlijke lichamelijkheid. Maria Roosen in het Nijenhuis. Kleur en vormen en statement, het klopt helemaal. Je loopt er glimlachend rond. Ook door 'de vrienden' die tentoonstellen.
Ik zie het helemaal voor hoe het driedubbele piemelkanon op een afuit, getrokken door roze aangeklede paarden - roze om Tinkebel een hart onder de riem te steken - meegaat achter de kist van prins Andrew of een andere griezelige hoogwaardigheidsbekleder.

Zorgen

Dit is nog over van het opgefokte spandoek van de boer die voor ons voedsel zorgt. Het ziet er wat gehavend uit maar het is wel dichter bij de waarheid en het is multi-interpretabel.
De terechte zorgen van boeren.
Ze zorgen voor eten. Trouwens niet anders dan de dokter, de aannemer, de juffrouw op school die ook voor iets zorgt. Niet meer en minder.
En de zorgen van velen van ons die de omgeving achteruit zien en voelen gaan.

Het Loo

Dat hebben ze heel mooi gedaan. Het hek naar het paleis is veelbelovend. Eenmaal bij het paleis, een bescheiden entree en dan ga je eerst naar beneden en met een lange marmeren gang met een paar exposities, het oude paleis in. Daar is ook alles afgestoft. Helemaal boven heb je en mooi uitzicht over de opgeknapte tuin en de bossen van het Kroondomein.
Al die oranjegrandeur. Ben blij dat je niet in zo’n keurslijf hoeft te lopen.
Ik denk dat de groten der aarde toch vooral elders gezocht moeten worden. Dit is oud, erfgoed en overleefd.

Carnaval

Lang geleden deed ik er van harte aan mee maar die tijd is allang voorbij. Vastenavond, dat opgefokte drankfestijn. Maar met de herwaardering van het platteland als de bewaker van de liefde voor elkaar en van de traditie, is dit feest, 'waarbij rangen en standen er die dagen niet toe doen', weer een must.
We kwamen iets ervan tegen op de tentoonstelling van Tajiri in Venlo. De beroemde carnavalsoptocht in Baarlo in 1966 toen Tajiri, die in Baarlo woonde en werkte, met vrienden en de buurt meedeed aan de optocht. Het was een Napoleons groep. De Napoleonsbaan loopt door Baarlo. Met de maskers van Metten Koornstra, de grote versierder van Nederland toentertijd.
Misschien was ik er live bij maar herinnering is niet betrouwbaar, steeds minder.

Beeld en geluid

Ze maken er dan wel een zooitje van op het Mediapark maar er staan wel mooie gebouwen. Gisteren was ik bij Beeld en Geluid, dat iconische gebouw van Neutelings. De media-experience was iets teveel van het goede, was ook niet zozeer voor mij bedoeld. Ik had naar het archief van oude programma’s moeten gaan, uit de tijd dat de analoge tv er nog toe deed. Het gebouw maakte weer alles goed.
Zelfs al is de foto een kwartslag gedraaid, het blijft een bijzonder beeld. De kleur, de verhoudingen, de symmetrie, de afwerking.

Landschappen

Een boom spaart takken, groeit. Ieder jaar knip ik alles weer kaal. Helemaal tegennatuurlijk. Maar ja, hadden het maar geen leilindes moeten worden. Die weten dat. Al dat jaarlijkse gesnoei levert na jaren kleine landschapjes op. Van jaren groeien en snoeien. Bijna onherkenbaar. Iedereen heeft er zich tegoed aan gedaan: vogels, insecten, schimmels, de lucht, mossen. Ik zou eindeloos op de ladder kunnen blijven staan en de miniatuurtjes bestuderen. Toch maar niet. Atijd weer een klus.

Wandelen

Eindelijk, een dag met gewoon weer. Had de dag gekozen om een van de wandelingen te maken in de IJsselvallei. Deze keer van Bronkhorst naar Steenderen en terug. Om een beeld te krijgen van het landschap en wat speelt. Bronkhorst met de burchtheuvel, het kunstgemaal dat net in andere handen overgaat. Praten over ruimtelijke plannen, over het reliëf dat er nog net is en de verwerking van de wateroverlast van de laatste maanden. De AVICO als het bedrijf dat het dorp bepaalt, de nieuwe inrichting van de markt als een geslaagd samenwerkingsproject en de sompige grond langs de Kleine en Grote Beek.
Het was prachtig. Een nabespreking in de Gouden Leeuw met dure mini-mini-broodjes.
Verder druk met de voorbereiding van de IJzer wandeling eind april. Wie gaat mee?
Als het nu mooi weer blijft dan hou ik goede zin ondanks verkoudheid en een beetje griep.

Cake

De Limburgse vlaai heeft een beschermde status gekregen. De appelmoes met kers bij van der Valk heeft die status niet bereikt maar die is dan ook na klantonderzoek verder ontwikkeld. Arie vd V heeft er afscheid van genomen en wij trouwens van hem. Toevallig was ik vandaag op een liefdevolle crematie (voor zover dat kan) en ik weet er nu nog eentje voor een beschermde status: de cake na afloop van de plechtigheid: ei-geel, smeuig, tegen het plakkerige aan, zoetig en zorgvuldig in gelijke plakken gesneden. Het kleffe, witte broodje met vlees of kaas kan misschien mee. Zonde als dat alles zou verdwijnen omdat er meer is tussen hemel en aarde. En dat op een crematie. NB de foto is van elders.

Aarde opstellingen

Na lang weer eens een training meegemaakt. Ter voorbereiding op de nieuwe theatervoorstelling meegedaan aan een training ‘aarde opstellingen’. Hartslag van de aarde. Shapeshift.today. Familie-opstellingen met de aarde als centrale opgave/client/taak. Of staan we zelf centraal? Hoe verhouden we ons tot elkaar en tot de aarde? Een heel andere vak, systemisch werk. Iets teveel over jezelf ten opzichte van ……; ten opzichte van wat? Het had een hoog emo-gehalte. Voor mij bleef allemaal wat hangen, vaag. Misschien nog wel het mooiste: drie uur lang keek niemand op de telefoon.
Maar voor onze plannen niet bruikbaar. Het duidelijk uitleggen lukt me al niet. Dus er gebruik van maken, daar moet ik niet aan beginnen.
Het voelde een beetje als de vrouw, naakt, op een stukje aarde die steeds kleiner wordt. Een buldozer graaft alles weg. Ze kan alleen maar blijven staan.

Londen

Tussen Kerst en Oud&Nieuw waren we, ouderwets, een paar dagen in Londen. Deze keer met de trein. De tunnelbuis onder de Thames was even ondergelopen maar op tijd weer leeggepompt. Aangenaam gereisd en weer veel musea bezocht. Het meeste indruk maakte deze keer het museum van John Soane, een architect uit de 19e eeuw die zijn huis ontworpen had voor zijn indrukwekkende collectie, van onder tot boven afgeladen vol. Wel even wat anders dan Huis Sloëtjes. Als bezoekers konden we vrij dwalen.

Nieuw jaar 2024

Een vrolijke wereld is het niet. Oorlogen, populisten, regen, vuurwerk. Maar toch ook: ouder worden, geliefden, de IJssel anders, theater, wandelen en schrijven. Mooie dingen. Verandering zal komen, ten goede.
Een gelukkig 2024

black & white # 24 © lies holstein 2024