De wereld is toch klein aan 't worden. Komt het omdat de bril telkens beslaat als je een mondkapje voor hebt? Of omdat het internet steeds meer afgeschermd wordt met usernames/passwords? Of dat de ‘tegenpartij’ zo scary wordt dat je je nog meer in je eigen bubble opsluit? Of dat je bang bent dat je in no time alle internettrollen op je afkrijgt, in ieder geval allemaal ongewilde reclames, als je ergens verkeerd op klikt? Of omdat je mails wel wegstuurt maar geen antwoord krijgt want er is een sfeer ontstaan van je-kunt-me-toch-niet-vinden? Of is het omdat de wereld echt klein is geworden omdat je nergens meer heen gaat en ieder ander ook daarmee moet leven?
Goed dat er nog fantasie bestaat: ‘Bart en de steen die terug naar huis ging’. Of hoe het Sinterklaasjournaal de intocht heeft aangepakt: al die burgemeesters en het defilé op Soestdijk.

Altijd weer mooi om de achterkant te zien. Hier is de persconferentie van Giuliani die op een verkeerde locatie vertelt over al die verkeerde stemmen en stemmers die in Pennsylvania zijn uitgebracht en zegt die in duizendtallen gevonden te hebben. Niet dus.
De persconferentie vond plaats op de binnenplaats van een tuinbouwbedrijf oid ergens op een industrieterrein in Philadelphia. Het was een verkeerde reservering.
Het past eigenlijk wel bij de situatie waarin Trump is terecht gekomen. Ex-president. Hopelijk zijn hij en zijn cronies straks helemaal weg.

Liander - what’s in a name - heeft een laatste analoge apparaat in de meterkast verwijderd. We hebben nu een slimme meter. In de oude meter zit een schijf die op het moment dat je meer stroom gebruikt sneller draait, te zien aan het zwarte merkteken (het treintje) op de zijkant. Dat komt dan vaker voorbij. Onze kinderen en nu de kleinkinderen wilden altijd de trein zien: het is een stoptrein of een sneltrein. Een HSL kwam gelukkig niet langs.
De monteur had nog nooit van het treintje gehoord. Die vond alleen dat tijden veranderen. Zo is het maar net. Nu dus een slimme meter, op afstand afleesbaar. Zoals zoveel.

De natuur doet maar. Zo’n trosje paddenstoelen bij elkaar heb ik nog niet eerder gezien. Komt maar zo uit de grond gefloept. In een dag. Beangstigend. Wat is het? Klimaat, covid? Waarschijnlijk gegroeid op een wortel van de boom die er stond en aan zwammen ten onder is gegaan.
Ik wilde op die plek een nieuwe boom planten. Maar even mee wachten.  Wat zou er nog allemaal meer in de grond zitten?

We togen naar Enschede, Rijksmuseum Twente om het werk van Carlijn Kingma te zien. Werd heel positief besproken in de NRC. En dit soort tekenwerk, eindeloos gepriegel - maar dat klinkt te negatief - interesseert ons wel. Maatschappij, architectuur, geschiedenis, het grote verhaal. Voor mij zijn het allemaal biografieën van het landschap en dat in één tekening,
Het is fascinerend werk. Monnikenwerk. Het onderzoek voor het verhaal en de verwerking tot de tekening. Aan een tekening werkt ze een jaar of meer. Oneindig, Vol symboliek, betekenissen. Zelfs met haar (audio-)toelichting blijft het meeste verborgen. Hieronder een ministukje van het werk 'Het weefsel der mensheid'. Een fragment uit de de rol van de wetenschappen.
De tekening kwam tot stand in samenwerking met Bregman bij de Correspondent. Ook interessant. Als tekenaar, architect werkt ze voor ieder project samen met een of meer filosofen, historici.
Ga het zien.  

De coulissen verdwijnen weer, de mais is klaar. De half gemaaide akkers geven heel mooie beelden. Strak, in de rij, schone grond. Nauwelijks natuurlijk maar wel opgeruimd en netjes.

Ook de appels zijn dit jaar slachtoffer van ...., ja waarvan? Het weer, de corona, de ouderdom van de bomen? Het is net alsof, als er een boom problemen heeft, de anderen het ook laten afweten. Ik heb, ocherm, een kist appels/peren kunnen plukken die misschien 5 pakken sap oplevert. Vergelijk dat eens met vorig jaar. Gelukkig is de oogst elders beter en kan ik pakken overnemen. 

Over twee weken zouden we het jaarlijkse buurtfeest houden. Corona proof. Als een straatfeest, ieder voor haar/zijn eigen huis. Geen barbecue maar een foodtruck, en wat activiteiten die goed pasten. Helaas, door alle onrustig makende berichten hebben we besloten het niet te laten doorgaan. Blijkt ook moeilijk om te feestelijk te ontspannen terwijl je voortdurend op moet letten wat je doet. Hoe je het ook organiseert.
Een onderdeel van de middag was een heel pittige foto-opdracht. Zoals deze. En het maken van een Piet Hein Eek vogelhuisje ontbrak ook niet.

Gisteren de coronatentoonstelling van het Boijmans in Ahoy bezocht. Geweldig georganiseerd, elektrische mini’s beschikbaar, maar wat een magere beleving. Slecht uitgelicht. De koplampen deden niets. Doods. Kunstwerken moet je kunnen zien, zo dichtbij en veraf mogelijk, zonder raam ertussen of een andere auto. Stel je voor, Kiefer, die werken maakt waarbij de textuur, de materialen even belangrijk zijn als de afbeelding of de kleur.
Grappig spektakel voor een wit publiek.
Dan is een eenvoudige expositie van coronabeelden langs de dijk bij Welsum, misschien geen topkunst, maar veel echter en waarachtiger.
In deze tijden wordt veel uitgeprobeerd, niet alles lukt.

Kamperen was ook een beetje Groningen re-visited. Toen we er, zoveel jaar geleden hebben gestudeerd, liepen we op een dag met een paar studiegenoten van Delfzijl naar het zuiden waar de drie dorpjes Weiwerd, Heveskes en Oterdum op het punt stonden te verdwijnen - en voor een deel al waren - voor de uitbreiding van de nieuwe zeehaven. Delfzijl ging het maken. Aldel (nu Damco), de bauxietsmelter was de trekker.
Wat is er nog van te zien? De wierde van Weiwerd met kerkhof en enkele huizen, het kerkje van Heveskes, met een industrielijntje voor de deur, en de graven van Oterdum, ingegraven in de zeedijk.
Veel grond ligt nog steeds braak. Dat zal zeker niet minder worden want de schaal van de Eemshaven ten noorden past beter bij de bedrijvigheid van deze tijd. Google streek er al neer. Zoals dat ook gaat gebeuren in de Wieringermeer en Zeewolde. Ruimte en goedkope energie.

De motor zal nu zo’n 45 jaar oud zijn. Olieboorbedrijf Rogers uit Texas importeerde de Suzuki 250 off the road, midden jaren 70 voor werkzaamheden in Saudi-Arabië. Daar is die gekocht door een Noord Yemeniet, een van de duizenden die toen in de olie-industrie daar werkten. Ik kocht de motor van hem in 1978/79 toen ik Noord Yemen werkte. De motor was inmiddels beschadigd: er was een kogelgat door de voorvork gegaan (collateral damage) maar het gat was gedicht. Ik heb er met plezier in Rada en omgeving op gereden.
Toen mijn contract erop zat heb ik de motor uiteen gehaald en in een kist naar Nederland vervoerd. Daar bleef die een paar jaar in de kist - geen tijd om de motor weer in elkaar te zetten vanwege gewijzigde gezinssituatie, kinderen dus. Ik verkocht de kist met motor aan mijn buurjongen die in een garage werkte en er een trike van wilde maken. Maar de geschiedenis herhaalt zich, ook hij kwam er vanwege de gewijzigde gezinssituatie niet aan toe.
Toen het rustiger werd heb ik de motor-in-de-kist teruggekocht. Mijn broer zette ‘m in elkaar en maakte ‘m uiteindelijk RDW-proof. Omdat de cilinder inmiddels was gecorrodeerd, moest er een overdrive zuiger komen. Die kocht ik op vakantie in Canada, waar het type Suzuki liep. Na de assemblage hebben we, broer en ik, er beurtelings op gereden. Tot de grap eraf was.
Een neef wilde de motor wel hebben. Hij woonde in Amsterdam en heeft er daar met veel plezier mee gereden. Hij is wel een paar keer verdwenen/gestolen maar wonderbaarlijk teruggekomen. Neef begon later in Barcelona een hobby-reparatie werkplaats van oude motoren, hij nam de motor mee en heeft hem super gerestaureerd. Helaas is bij die actie het plaatje van Rogers Drilling co. op de tank overgespoten.
Het relaas van de motor verschijnt eerdaags in een Spaans magazine. Misschien met de bijgevoegde foto: de Suzuki (Suzuski, miatein wa chamsien) met de beschadigde en gerepareerde voorvork in ons huis in Yemen.

Iedereen heeft haar/zijn eigenaardigheden. Ik val voor dit soort formuleringen en redeneringen: “Terwijl sociale media enkel de scherpste en onverzoenlijkste geluiden versterken en algoritmes de maatschappelijke verdeeldheid aanjagen, is het publieke domein een plek waar de, al dan niet stilzwijgende, reactie van omstanders een indicatie geeft van een common ground. En misschien nog wel belangrijker: het publieke domein heeft een dempende werking, hier verliest de boude bewering aan scherpte.” Een citaat uit een NRC artikel: het dringende verzoek de openbare ruimte niet helemaal af te plakken. Niet veel hekken, pijlen, rood-witte linten, cirkels. En als het moet, zo tijdelijk mogelijk.

Wat bepaalt de effectiviteit van protesten? De massaliteit in ieder geval. Maar ik denk dat veel van de demonstraties vooral belangrijk zijn voor de protesterenden zelf. Solidariteit. Want telkens weer beelden van borden en mensenmassa’s beklijft niet.
Beelden die blijven hangen zijn vaak eenvoudiger. Zoals de rouwlinten om de bomen langs de Vaassenseweg, bijna 20 jaar geleden. Protest tegen het afmaken van gezond vee vanwege de MKZ.
Of het Trump protest vandaag. K-pop fans (een Koreaanse popgroep met een heel eigen fan-schare) die zich en masse hebben aangemeld voor de zelfverheerlijkende verkiezingsbijeenkomst van Trump in Oklahoma. Door en masse niet te gaan zorgden de jongeren voor heel veel lege plekken. Dat doet pijn.

Dahlia’s. Vreemde bloemen. Alle kleuren, vormen, groottes. Goed voor corso’s, tuintjes & erven en voor op de vaas. Binnen een paar dagen zijn ze al aan hun einde. Ook de bloem zelf: als de binnenste blaadjes nog verschijnen zijn de buitenste al aan ’t verwelken.
Lies (liesholstein.nl) is al heel lang bezig met het dahliaproject. 225 verschillende dahlia’s (digitaal) uitsnijden en in een patroon zetten: gerangschikt op kleur, vorm, rijen/lijnen/blokken. Het moet kloppen. Sudoka’s, spreadsheets van bloemen. Goed voor een wand van max 14 x 4 mtr
Kunstenaarschap is monnikenwerk.

Op mijn dagelijkse wandeling deze dagen probeer ik iedere dag een andere route maar die variatie is beperkt. Ook probeer ik wel eens een ander manier van lopen uit. Deze dagen op z’n Saul Berenson’s. Als niemand het ziet. Schouders omhoog, armen licht gebogen bij de ellebogen, borst achteruit en dat snelle pasje. Dat Agassi ook heeft/had. Ik word ineens tien jaar sneller. Vandaag probeerde ik het bijna-huilen van Carry. Wist trouwens niet dat er pagina’s GIF’s aan haar verdriet besteed zijn. Arme Carry zeggen we altijd als er weer een episode voorbij is. Die moet wat meemaken.

Er staat een oude eik bij de buren in de tuin. Wordt goed verzorgd. Zaterdag is die bijgepunt, dood hout eruit, vorm bijgewerkt en zijn nesten eikenprocessierups weggehaald. Een kleine tak lag hier in de tuin. Laat daar nog rupsen opzitten! In een prachtig patroon. Maar toch liever niet. Belooft niet veel goeds voor de komende twee maanden.

Mooi, er gebeurt weer het een en ander. Met de rieten-daken club in Staphorst overlegd: nadenken over een boerderijstichting voor heel NW Overijssel. Op Kampereiland gaan we verder: steun zoeken voor het plan en projectvoorstellen uitwerken. Want als de corona (ooit) voorbij is dan moeten er plannen klaarliggen om uit te voeren. De economie kan geen uitstel verdragen. En met de Coöperatie Polder Nijbroek weer een paar afspraken gemaakt om tot een project in het kader van de Erfgoed Deal te komen. De Coöperatie heet, afgekort, CPN. Hoe toepasselijk op de Dag van de Arbeid, waarvoor ik de vlag niet heb uitgehangen. Niet goed. En vanavond een virtuele boekenclub bijeenkomst over de Hoeve en het Hart. We verbaasden ons over hoe boeren in die tijd (17e/18e eeuw) zelf in actie kwamen (dijken, teelten, handel) en nu alles overlaten aan hét systeem.   

In deze tijd wandel ik wat meer dan gebruikelijk. Zeker nu het mooi weer is en wandelen nog is toegestaan voor de kwetsbaren. Niet dat ik verdwaal, maar ik heb een kaartje gemaakt van de verschillende routes. Met wat observaties. Maar het zouden zo weer anders kunnen zijn. 

Wij waren bezig met de voorbereiding van Super Fruut, de theatervoorstelling, nav de MKZ crisis. Volgend jaar is het 20 jaar geleden dan de MKZ uitbrak hier in de streek. De voorstelling zoals we die hebben gemaakt gaat niet zozeer over toen maar over nu: wat hebben we geleerd van bijvoorbeeld de MKZ en wat gebeurt er als er nu een crisis uitbreekt. Kun we het aan, is de wereld echt veranderd na de MKZ etc.?
En toen kwam de Corona crises. Bijzonder om zonder het willen en weten zo actueel te zijn, een complement waard. Echter, wat er nu aan het gebeuren is, is zo groot en complex dat we hebben besloten om pas op de plaats te maken en straks (augustus/september) te kijken of we het aandurven er mee verder te gaan. Kunnen we het aan?
Want Corona is, zoals de MKZ eerder, in eerste instantie een gezondheids- en een economische ramp. Maar ook, en misschien nog meer, gaat het over het systeem waarin we terecht zijn gekomen. Zoals het hoofd biodiversiteit van de VN zei: “Het verdwijnen van biodiversiteit wordt een grote factor in de opkomst van sommige van deze virussen", aldus Mrema. „Grootschalige ontbossing, verslechterende en versnipperende habitats, intensievere landbouw, ons voedselsysteem, de handel in diersoorten en planten, door de mens veroorzaakte klimaatverandering: allemaal dragen ze bij aan het verlies van biodiversiteit en zijn het ook bronnen van nieuwe ziekten. Twee derde van de nieuwe infecties en ziekten komt nu van dieren.” (NRC, 6 april 2020)

Vanaf vandaag is kampereiland.nl in de lucht. Afgelopen week gemaakt om een basis te hebben voor ‘WERK in uitvoering’. Was leuk om mee bezig te zijn. Via Jimdo gemaakt, een heel makkelijk programma. Leuk om nu te kunnen doen: je hoeft je niet al te zeer te concentreren, kun je even laten liggen en je bent bezig met iets dat er toe doet (hoewel er nu natuurlijk andere zaken meer van belang zijn). Zelfs een logo gemaakt / laten maken. Ook via de software van Jimdo. Referentie: unieke vingerafdruk, de aanwas van Kampereiland, een centrum, onaf aan de randen waar Kampen ligt. 

Net voordat de koning ons toesprak vanavond, vloog deze specht tegen het raam. Dood. Misschien was dit wel de vogel die die mooie gaatjes in de dode appelboom maakte. Was boos dat de boom omgezaagd was.

Was vanmorgen bij een anti-kraak bewoner die op de mooiste plek aan de Waal woont, een oud kantoor van RWS in de stad. De IJssel is veel mooier maar al die rijnaken, duwboten, containervervoer. Indrukwekkend. En van een kantoor is ook nog wel een soort woning te maken. Het is niet de top van de woningmarkt maar als je kraker bent (moet zijn) dan is dit geen gekke plek. 
Heel wat anders dan het uitzicht van de A1 op het giga zonneveld bij Wilp. 35 Ha panelen als het straks helemaal af is. En dat op de mooiste zavelige IJssel-oeverwal grond.

De laatste dagen van een Bellefleur / een schone van Boskoop / een Goudrenet. De boom heeft ontzettend geproduceerd. De linkse boom. Soms was de helft van oogst van die ene boom. Naast appels maakte die ook heel veel waterloten. Ik kon hem eigenlijk niet onder controle krijgen. Hij had een kattenrug. Het was een mooie klimboom. Je kon makkelijk tot bovenin komen. Er heeft een uilenkast in gehangen die niets opleverde. 
En toen was ie ineens dood. Misschien door de droogte en hitte van vorig jaar. Daarna kwamen er telkens spechten op het dode hout af. 
C komt ‘m afzagen, hij gaat er krukjes van maken.
De andere, de rechtse, is trouwens verzwamd. Duidelijk. Het hout is waarschijnlijk zo slecht dat het brandhout wordt. Het was een Jacques Lebel. 

Nu Rem Koolhaas het heeft gezegd is het waar. De stad is vol en af, het platteland biedt alle ruimte om de vragen van de toekomst kwijt te kunnen. De giga accufabrieken van Tesla in Nevada zijn zijn voorbeeld. Hallen van meer dan een kilometer lang, waarbij vergeleken de ‘dozen’ hier maar schaalmodellen zijn. Toch doen we goed mee. De landbouw is zo intensief dat we ruimte overhouden om nog meer aan export te doen. De windmolens, zonnevelden, wateropvang, grootschalige woningbouw kunnen nog makkelijk een plek krijgen. 
Wat dit soort technologische vergezichten betekenen voor de kwaliteit van leven, de verhouding stad en land - waar de stikstofoproer ook mee te maken heeft -, daarover heb ik nog weinig zinnigs gehoord.
Zal toch naar het Guggenheim moeten in NY om de tentoonstelling van Koolhaas te zien. 

Een week met van die dingen. Een vergadering waarbij ik maar ben weggegaan. Zonder een echte agenda maar iedereen had een eigen. Dat schiet niet op. 
Op bezoek bij een verwarde 98-jarige die het wel gezien heeft. 
De film For Sama, een moeder filmt haar leven in het kapotgeschoten Aleppo waar ze probeert door te leven. 
Een afwijzing voor Super Fruut. 
Om het verhaal van SF beter te begrijpen ging ik naar de slechte film Little Joe. 
Veel steun voor de plannen van Coöperatie Polder Nijbroek. Wat wil je ook: een burgerinitiatief, energie en starterswoningen; dan beweegt de overheid. 
Afzwemmen van S. en een bezoek aan Art Rotterdam: te vol, benauwd en duur. 
En een storm-met-een-naam in het vooruitzicht.  

Heb samen met een collega ontwikkelaar een stichting opgericht. Stichting Cultuur en Leefbaarheid IJsselvallei. CLIJ, uit te spreken als ‘klei’. 
Ik had vanwege de organisatie van Superfruut een stichting, vereniging of ander juridische eenheid nodig om aan geld te komen. In de loop van de tijd al meer voorbeelden tegengekomen waarbij mensen plannen hebben maar geen goede organisatie-basis om verder te komen. 
Dus iedereen die wat wil maken, doen, starten in de IJsselvallei op CLIJ gebied - en dat kan hele breed zijn - welkom. 

Gisteren in Amsterdam. Een sombere regendag maar nog zelden zoveel mooie kleuren gezien. De tentoonstelling van Hop en Svenson in Huis Marseille. Lichtgevoelige film bestreken met het kleurresidue van planten. Overal vandaan. Een wand met de kleuren van 273 planten in Amsterdam. 
Hier de kleur van twee planten (de rode is een vertakte leeuwentand, de andere weet ik niet) binnendijks en buitendijks langs de Waal bij Nijmegen. De grondsoort zou het verschil maken. 
Zo'n mooie kleuren. De combinatie. 

Wetenschap moet vooruit kijken. Dat deden onderzoekers van de WUR. 2120. Het levert een interessant kaartbeeld. De IJsselvallei is twee keer zo breed want neemt veel meer afstroom over van de Waal. Terwolde ligt te midden van de stroomgeulen. De landbouwgrond tot een-derde teruggebracht. Veehouderij terug in schaal en anders van karakter. Zandafzettingen voor de kust, landbouw en energieproductie op de Noordzee, water via het IJsselmeer + drinkwatervoorziening. Stedelijke ontwikkeling vooral op de hogere zandgronden.
Voorspelbare bewegingen.