De natuur doet maar. Zo’n trosje paddenstoelen bij elkaar heb ik nog niet eerder gezien. Komt maar zo uit de grond gefloept. In een dag. Beangstigend. Wat is het? Klimaat, covid? Waarschijnlijk gegroeid op een wortel van de boom die er stond en aan zwammen ten onder is gegaan.
Ik wilde op die plek een nieuwe boom planten. Maar even mee wachten. Wat zou er nog allemaal meer in de grond zitten?
En toen ik de tekeningen van Kingma had gezien vorige week dacht ik, dat ga ik ook doen. Laat ik maar beginnen met eenvoudige stuff. De eerste brommer van mijn vader tekenen. Uit de Cyrusfabriek in Venlo. Al lang ter ziele.
Was gisteren bij een fietsenmaker die schik heeft in net wat andere merken. Dan zie je hoe ambacht weer terugkomt. Al die soorten fietsen: abdijfiets, oma/oma-fiets natuurlijk, de urban, de transportfiets, .... Heel wat anders dan de massaproductie van de electrische Stella's etc. Mr Marvel onder de fietsen,
We togen naar Enschede, Rijksmuseum Twente om het werk van Carlijn Kingma te zien. Werd heel positief besproken in de NRC. En dit soort tekenwerk, eindeloos gepriegel - maar dat klinkt te negatief - interesseert ons wel. Maatschappij, architectuur, geschiedenis, het grote verhaal. Voor mij zijn het allemaal biografieën van het landschap en dat in één tekening,
Het is fascinerend werk. Monnikenwerk. Het onderzoek voor het verhaal en de verwerking tot de tekening. Aan een tekening werkt ze een jaar of meer. Oneindig, Vol symboliek, betekenissen. Zelfs met haar (audio-)toelichting blijft het meeste verborgen. Hieronder een ministukje van het werk 'Het weefsel der mensheid'. Een fragment uit de de rol van de wetenschappen.
De tekening kwam tot stand in samenwerking met Bregman bij de Correspondent. Ook interessant. Als tekenaar, architect werkt ze voor ieder project samen met een of meer filosofen, historici.
Ga het zien.
Op de dijk naar Deventer kom ik dit beeld tegen, op de fietsstrook gestencild. Simpeler kan het niet. Het is evenwichtig, helder, logisch. Schoonheid hoeft niet ingewikkeld te zijn. Het hoort waarschijnlijk bij het andere sjabloon even verderop. Bijna even mooi. Uitgekiend. BUK? Ik kom er niet achter van wie of wat het is. Misschien een routeaanduiding voor een wandel-/oriëntatietocht. Iets met bruggen? De brug tot brug loop? Heeft het met corona te maken want toen verscheen het? Wie het weet mag het zeggen.
De coulissen verdwijnen weer, de mais is klaar. De half gemaaide akkers geven heel mooie beelden. Strak, in de rij, schone grond. Nauwelijks natuurlijk maar wel opgeruimd en netjes.
Nog een paar dagen kamperen op Schiermonnikoog. Een mooie nazomer. Om toch de tent met toebehoren ter plekke te krijgen heb ik een karretje gemaakt van een fietskar voor kinderen door het overbodige eraf te halen. Het werkte super. Was wel hard trappen want op een eiland lijk je altijd wind tegen te hebben en die was koud. Ook 's avonds.
Ook de appels zijn dit jaar slachtoffer van ...., ja waarvan? Het weer, de corona, de ouderdom van de bomen? Het is net alsof, als er een boom problemen heeft, de anderen het ook laten afweten. Ik heb, ocherm, een kist appels/peren kunnen plukken die misschien 5 pakken sap oplevert. Vergelijk dat eens met vorig jaar. Gelukkig is de oogst elders beter en kan ik pakken overnemen.
Deze week verschijnt ‘IJsselhoeven, voorjaar 2020, ervoor en erna’. Hoop dat het even mooi is als de PDF dat naar de drukker ging. Waarschijnlijk nog mooier.
Het is nu al bijna een historisch documentje want wat het beschrijft, de eerste maanden na de lock down waren heel anders, spannend, stil, ingetogen, dan nu met die anderhalve-meter discussies, de samenzweringsgekken en de verveling.
Het boekje bestellen?
Over twee weken zouden we het jaarlijkse buurtfeest houden. Corona proof. Als een straatfeest, ieder voor haar/zijn eigen huis. Geen barbecue maar een foodtruck, en wat activiteiten die goed pasten. Helaas, door alle onrustig makende berichten hebben we besloten het niet te laten doorgaan. Blijkt ook moeilijk om te feestelijk te ontspannen terwijl je voortdurend op moet letten wat je doet. Hoe je het ook organiseert.
Een onderdeel van de middag was een heel pittige foto-opdracht. Zoals deze. En het maken van een Piet Hein Eek vogelhuisje ontbrak ook niet.
Was bij Belvedere in Heereveen, na een avond Piloersemaborg. Fototentoonstelling Noorderbreedte. Foto’s van Generatie Z. Een van de exposanten was Pilvi Takala, en Finse performancekunstenaar die twee weken rondliep bij een soort ‘seats to meet’ in Oost Londen als de ‘stroker’. Ze raakte voortdurend mensen aan als ze die tegenkwam. Personnel Touch heette haar bedrijf. Ongemakkelijk, vervreemdend en dat in die cultuur die ogenschijnlijk alles aankan en overal voor openstaat. Getuige een van de stills van de video: hakende jonge entrepreneurs. De wereld van de haverlattes en terrasjes doen. En van meisjes die praten met hun iphone alsof het een geliefde is. Ook te zien op de tentoonstelling.
Gisteren de coronatentoonstelling van het Boijmans in Ahoy bezocht. Geweldig georganiseerd, elektrische mini’s beschikbaar, maar wat een magere beleving. Slecht uitgelicht. De koplampen deden niets. Doods. Kunstwerken moet je kunnen zien, zo dichtbij en veraf mogelijk, zonder raam ertussen of een andere auto. Stel je voor, Kiefer, die werken maakt waarbij de textuur, de materialen even belangrijk zijn als de afbeelding of de kleur.
Grappig spektakel voor een wit publiek.
Dan is een eenvoudige expositie van coronabeelden langs de dijk bij Welsum, misschien geen topkunst, maar veel echter en waarachtiger.
In deze tijden wordt veel uitgeprobeerd, niet alles lukt.
Vind het toch wel zielig voor koeien dat ze altijd maar diarree hebben van dat voer dat ze moeten vreten, ingekuilde gras met een beetje mais en sojaschroot. Alles voor een maximale melkgift. Stel je voor dat ze zo lekker mochten (vr)eten als wij: een salade van biezen met luzerne, bierborstel met rozemarijn, droge maisstengels, eierschalen en bietenpulp. Ruig gras. Ze hebben niet voor niets vier magen. Dan kunnen ze weer stevige drollen schijten. Goed voor torren en wormen, waar dan weer meer vogels op af komen. Nu lijken het alleen maar kraaien en ooievaars die aan hun trekken komen.
Dit was maar 1 ooievaar. Laatst een wei met meer dan 15 exemplaren. 't Is allemaal té.)
Kamperen was ook een beetje Groningen re-visited. Toen we er, zoveel jaar geleden hebben gestudeerd, liepen we op een dag met een paar studiegenoten van Delfzijl naar het zuiden waar de drie dorpjes Weiwerd, Heveskes en Oterdum op het punt stonden te verdwijnen - en voor een deel al waren - voor de uitbreiding van de nieuwe zeehaven. Delfzijl ging het maken. Aldel (nu Damco), de bauxietsmelter was de trekker.
Wat is er nog van te zien? De wierde van Weiwerd met kerkhof en enkele huizen, het kerkje van Heveskes, met een industrielijntje voor de deur, en de graven van Oterdum, ingegraven in de zeedijk.
Veel grond ligt nog steeds braak. Dat zal zeker niet minder worden want de schaal van de Eemshaven ten noorden past beter bij de bedrijvigheid van deze tijd. Google streek er al neer. Zoals dat ook gaat gebeuren in de Wieringermeer en Zeewolde. Ruimte en goedkope energie.
Een week kamperen bij het Schildmeer. Coronaproof. Liepen een van de Voorlandwandelingen van Loppersum naar Middelstum. De app bleef het gelukkig op een van de telefoons goed doen.
(App’s, d’r is altijd wat. Verbinding kwijt. Verkeerde instelling. Vreten stroom.)
We kwamen nog twee van de geïnterviewden tegen die wat de app vertelde nog wat meer inkleurden. En kerkjes, Helmantel, wierden en verder veel landschapspijn.
De motor zal nu zo’n 45 jaar oud zijn. Olieboorbedrijf Rogers uit Texas importeerde de Suzuki 250 off the road, midden jaren 70 voor werkzaamheden in Saudi-Arabië. Daar is die gekocht door een Noord Yemeniet, een van de duizenden die toen in de olie-industrie daar werkten. Ik kocht de motor van hem in 1978/79 toen ik Noord Yemen werkte. De motor was inmiddels beschadigd: er was een kogelgat door de voorvork gegaan (collateral damage) maar het gat was gedicht. Ik heb er met plezier in Rada en omgeving op gereden.
Toen mijn contract erop zat heb ik de motor uiteen gehaald en in een kist naar Nederland vervoerd. Daar bleef die een paar jaar in de kist - geen tijd om de motor weer in elkaar te zetten vanwege gewijzigde gezinssituatie, kinderen dus. Ik verkocht de kist met motor aan mijn buurjongen die in een garage werkte en er een trike van wilde maken. Maar de geschiedenis herhaalt zich, ook hij kwam er vanwege de gewijzigde gezinssituatie niet aan toe.
Toen het rustiger werd heb ik de motor-in-de-kist teruggekocht. Mijn broer zette ‘m in elkaar en maakte ‘m uiteindelijk RDW-proof. Omdat de cilinder inmiddels was gecorrodeerd, moest er een overdrive zuiger komen. Die kocht ik op vakantie in Canada, waar het type Suzuki liep. Na de assemblage hebben we, broer en ik, er beurtelings op gereden. Tot de grap eraf was.
Een neef wilde de motor wel hebben. Hij woonde in Amsterdam en heeft er daar met veel plezier mee gereden. Hij is wel een paar keer verdwenen/gestolen maar wonderbaarlijk teruggekomen. Neef begon later in Barcelona een hobby-reparatie werkplaats van oude motoren, hij nam de motor mee en heeft hem super gerestaureerd. Helaas is bij die actie het plaatje van Rogers Drilling co. op de tank overgespoten.
Het relaas van de motor verschijnt eerdaags in een Spaans magazine. Misschien met de bijgevoegde foto: de Suzuki (Suzuski, miatein wa chamsien) met de beschadigde en gerepareerde voorvork in ons huis in Yemen.
Op de homepage van deze site zet ik op z’n tijd nieuwe foto’s. Van mensen. Begon met gezelschappen maar het werden langzamerhand ook andere beelden en voorstellingen. Maar wel altijd met mensen erop, want HX heeft iets met mensen.
Dit was een van de eerste groepsportretten die ik kocht. In Krakow.
En dan begint de fantasie. Wat is het? Bijvoorbeeld.
Een Pools-Joodse familie. Dertiger jaren. In goeden doen. Moeder is er niet (meer). Pater familias zittend tweede of derde van links, ongetrouwde broer ernaast. Links vooraan de dochter, een lieveling. Twee kleinkinderen. Het gezin had 3 dochters. Dat zijn de drie vrouwen - links vooraan, daarachter en de mevrouw vooraan naast haar kinderen) en 1 zoon (helemaal rechts tweede rij). De rest is aangetrouwd.
Een aantal kijkt recht in de camera maar sommigen lijken meer oog te hebben voor iets dat er aan de kant gebeurt.
De foto is thuis genomen met een lullig schilderijtje aan de wand en voor de dichte gordijnen.
Maar ik weet het ook niet. Kon ik het maar navragen. Maar dan kun je niet meer fantaseren.
Iedereen heeft haar/zijn eigenaardigheden. Ik val voor dit soort formuleringen en redeneringen: “Terwijl sociale media enkel de scherpste en onverzoenlijkste geluiden versterken en algoritmes de maatschappelijke verdeeldheid aanjagen, is het publieke domein een plek waar de, al dan niet stilzwijgende, reactie van omstanders een indicatie geeft van een common ground. En misschien nog wel belangrijker: het publieke domein heeft een dempende werking, hier verliest de boude bewering aan scherpte.” Een citaat uit een NRC artikel: het dringende verzoek de openbare ruimte niet helemaal af te plakken. Niet veel hekken, pijlen, rood-witte linten, cirkels. En als het moet, zo tijdelijk mogelijk.
Anderhalve meter vergaderingen komen weer op gang, eetafspraken gaan door. Allemaal nog wat voorzichtig. Er kan veel digitaal maar veel ook niet. Als ZZPer moet het vooral van jezelf komen. Dat is leuk maar niet altijd. Daarom werkt het het beste als je zelf projecten organiseert. Nu bezig met het Coronaboekje, foto's, fundraising, artikelen schrijven. Daar word ik blij van.
Ondertussen is de langste dag geweest en is het tijd om de heggen te doen.
Wat bepaalt de effectiviteit van protesten? De massaliteit in ieder geval. Maar ik denk dat veel van de demonstraties vooral belangrijk zijn voor de protesterenden zelf. Solidariteit. Want telkens weer beelden van borden en mensenmassa’s beklijft niet.
Beelden die blijven hangen zijn vaak eenvoudiger. Zoals de rouwlinten om de bomen langs de Vaassenseweg, bijna 20 jaar geleden. Protest tegen het afmaken van gezond vee vanwege de MKZ.
Of het Trump protest vandaag. K-pop fans (een Koreaanse popgroep met een heel eigen fan-schare) die zich en masse hebben aangemeld voor de zelfverheerlijkende verkiezingsbijeenkomst van Trump in Oklahoma. Door en masse niet te gaan zorgden de jongeren voor heel veel lege plekken. Dat doet pijn.
Stichting IJsselhoeven maakt een boekwerkje over de afgelopen periode - die nog niet voorbij is -, over Corona en IJsselhoeven. ‘IJsselhoeven, voorjaar 2020, ervoor en erna’. Ik ben de trekker van het geheel en een van de schrijvers.
We gaan het boekje financieren via crowdfunding. Die actie is vandaag van start gegaan en duurt 32 dagen. Via www.voordekunst.nl kunt een bijdrage storten. Voor uw bijdrage ontvangt u als u wil een tegenprestatie. In ieder geval het boekje zelf, tenminste als u 25,- doneert of meer.
Dit is de link om te doneren.‘IJsselhoeven, voorjaar 2020, ervoor en erna’ verschijnt begin september. Het wordt weer een juweeltje, een collector’s item. Doe mee.
Dahlia’s. Vreemde bloemen. Alle kleuren, vormen, groottes. Goed voor corso’s, tuintjes & erven en voor op de vaas. Binnen een paar dagen zijn ze al aan hun einde. Ook de bloem zelf: als de binnenste blaadjes nog verschijnen zijn de buitenste al aan ’t verwelken.
Lies (liesholstein.nl) is al heel lang bezig met het dahliaproject. 225 verschillende dahlia’s (digitaal) uitsnijden en in een patroon zetten: gerangschikt op kleur, vorm, rijen/lijnen/blokken. Het moet kloppen. Sudoka’s, spreadsheets van bloemen. Goed voor een wand van max 14 x 4 mtr
Kunstenaarschap is monnikenwerk.
Goed om af en toe weer eens terug te kijken. Dat moet. Dan merk je pas hoe je je telkens laat meenemen in wat in de mode is. Ook al denk je dat je er geen last van hebt.
Over de IJssel en wat bewoners er mee hebben heb ik files vol verzameld. Via projecten. IJsselID, de Identiteitsfabriek, mijn Erfgoed scriptie, het KIJK project. Had het eerder over een ‘narratief’. Ik ben het woord helemaal kwijt.
Het is net of je telkens weer van voor af aan moet of wil beginnen. Iets meer permanentie, de lange lijn, kan geen kwaad.
Op mijn dagelijkse wandeling deze dagen probeer ik iedere dag een andere route maar die variatie is beperkt. Ook probeer ik wel eens een ander manier van lopen uit. Deze dagen op z’n Saul Berenson’s. Als niemand het ziet. Schouders omhoog, armen licht gebogen bij de ellebogen, borst achteruit en dat snelle pasje. Dat Agassi ook heeft/had. Ik word ineens tien jaar sneller. Vandaag probeerde ik het bijna-huilen van Carry. Wist trouwens niet dat er pagina’s GIF’s aan haar verdriet besteed zijn. Arme Carry zeggen we altijd als er weer een episode voorbij is. Die moet wat meemaken.
Altijd al de pest gehad aan die rood-witte linten. Ze zijn nu, in coronatijd niet aan te slepen. Alles is afgemeten, berekend, gewaarschuwd, op z’n/haar hoede, op afstand en daar zijn linten en strepen voor nodig. Helaas. De geel-zwarte zijn in ieder geval nog iets vriendelijker. De linten eindigen ook meestal zoals hier, in flarden. Straks is het de vermicelli in de plastic soep.
Er staat een oude eik bij de buren in de tuin. Wordt goed verzorgd. Zaterdag is die bijgepunt, dood hout eruit, vorm bijgewerkt en zijn nesten eikenprocessierups weggehaald. Een kleine tak lag hier in de tuin. Laat daar nog rupsen opzitten! In een prachtig patroon. Maar toch liever niet. Belooft niet veel goeds voor de komende twee maanden.
Corona is weer onder controle,
we nemen het leven weer over.
De overheid heeft haar best gedaan;
het is even stil geweest, misschien te stil.
Daar waar het begon, in Brabant
gaat alles zijn nieuwe gang.
Met populisten, forumleden,
de vertegenwoordiging van het volk.
Cultuur is niet meer, het heet nu vrije tijd
want “carnaval is ook erfgoed”.
In de streek waar corona huishield,
de q-koorts heeft er nog geen plek gekregen.
Nog een paar beduidende quotes,
“Als het met boeren goed gaat, gaat het met natuur ook goed.”
Laten we er nog een bedenken:
“Migranten zijn net mensen.”
Zeker als ze voor de asperges nodig zijn.
En geen moslim, want die blijft beter weg
in dat andere zuiden, in kampen.
We sponsoren wel wat kinderen.
Dat is de ware betekenis van oikos:
ieder een huis, en wij het joods-christelijke,
de bakermat der beschaving.
God, hoe heeft u ons zo uitverkoren?
Even dachten we dat het anders werd.
Cultuur was nodig voor meer dan 30 man,
op balkons en bij verpleegtehuizen
Digitale experimenten, de Decamerone iedere avond.
Het nieuwe normaal levert al heel snel in.
Alles in. Ze komen weer uit de krochten.
Nu kan ZLTO zich weer bewijzen,
met nog steeds de-riek-in-de-rug.
De laatste quote: “Och, al die bezwaren,
over vijf weken is iedereen eraan gewend.”
Was dat wat de gewaardeerde koning bedoelde,
op de Dam, een eeuwigheid geleden?
Mooi, er gebeurt weer het een en ander. Met de rieten-daken club in Staphorst overlegd: nadenken over een boerderijstichting voor heel NW Overijssel. Op Kampereiland gaan we verder: steun zoeken voor het plan en projectvoorstellen uitwerken. Want als de corona (ooit) voorbij is dan moeten er plannen klaarliggen om uit te voeren. De economie kan geen uitstel verdragen. En met de Coöperatie Polder Nijbroek weer een paar afspraken gemaakt om tot een project in het kader van de Erfgoed Deal te komen. De Coöperatie heet, afgekort, CPN. Hoe toepasselijk op de Dag van de Arbeid, waarvoor ik de vlag niet heb uitgehangen. Niet goed. En vanavond een virtuele boekenclub bijeenkomst over de Hoeve en het Hart. We verbaasden ons over hoe boeren in die tijd (17e/18e eeuw) zelf in actie kwamen (dijken, teelten, handel) en nu alles overlaten aan hét systeem.
Klippo
Vertaal alles in Corona. Ieder kuchje,
ieder geluid of geen bericht. Iedere gedachte.
Niets om tanden in te zetten maar ook geen zin,
steeds kortere momenten, mini-doelen
Wat ik ook wandel of wakker lig,
het hoofd is leeg, te leeg.
Verkeerde gedachten, nauwelijks een flits,
van analoge projecten en vergezichten.
De eigen mac geeft ook geen beeld,
vertelt alleen wat anderen bedenken.
Zij zeggen het te weten, of doen alsof.
Iedereen wacht op die andere negatieve test,
van wat je adem beneemt.
Nu het zo droog doorwaait.
De tuin blijft voorlopig het uitzicht.
Heb daarvoor wel twee Klippo’s, o zo.
In deze tijd wandel ik wat meer dan gebruikelijk. Zeker nu het mooi weer is en wandelen nog is toegestaan voor de kwetsbaren. Niet dat ik verdwaal, maar ik heb een kaartje gemaakt van de verschillende routes. Met wat observaties. Maar het zouden zo weer anders kunnen zijn. 
De president van de VS wenste vrijdag iedereen Happy Crucifixion Day, later veranderd in Happy Good Friday. Op Goede Vrijdag dus. Als je zoiets tweet, dan ben je toch wel helemaal geschift. Idioot. Begrijp niet dat men niet en masse in opstand komt. Ouderwets in opstand. Of de helft nu voor hem gestemd heeft of niet. Hij is een narcist, fascist, leugenaar, een gevaar, hij en zijn hele kliek en de meerderheid van zijn partijgenoten die aan de macht willen blijven. En de Democraten staan erbij en kijken ernaar. Tweepartijenland.
Happy Crucifixion Day. Ken d’r nog een paar: Happy Holocaust Day, Happy Sebrenica Day, Happy Corona Day
Wij waren bezig met de voorbereiding van Super Fruut, de theatervoorstelling, nav de MKZ crisis. Volgend jaar is het 20 jaar geleden dan de MKZ uitbrak hier in de streek. De voorstelling zoals we die hebben gemaakt gaat niet zozeer over toen maar over nu: wat hebben we geleerd van bijvoorbeeld de MKZ en wat gebeurt er als er nu een crisis uitbreekt. Kun we het aan, is de wereld echt veranderd na de MKZ etc.?
En toen kwam de Corona crises. Bijzonder om zonder het willen en weten zo actueel te zijn, een complement waard. Echter, wat er nu aan het gebeuren is, is zo groot en complex dat we hebben besloten om pas op de plaats te maken en straks (augustus/september) te kijken of we het aandurven er mee verder te gaan. Kunnen we het aan?
Want Corona is, zoals de MKZ eerder, in eerste instantie een gezondheids- en een economische ramp. Maar ook, en misschien nog meer, gaat het over het systeem waarin we terecht zijn gekomen. Zoals het hoofd biodiversiteit van de VN zei: “Het verdwijnen van biodiversiteit wordt een grote factor in de opkomst van sommige van deze virussen", aldus Mrema. „Grootschalige ontbossing, verslechterende en versnipperende habitats, intensievere landbouw, ons voedselsysteem, de handel in diersoorten en planten, door de mens veroorzaakte klimaatverandering: allemaal dragen ze bij aan het verlies van biodiversiteit en zijn het ook bronnen van nieuwe ziekten. Twee derde van de nieuwe infecties en ziekten komt nu van dieren.” (NRC, 6 april 2020)
Corona of niet, ieder voorjaar ontkom je er niet aan je te verbazen over het nieuwe seizoen. Heb de tuin weer voor een deel op gang gebracht. Compost omgezet, gras gemaaid - steeds meer vermost. Twee bomen minder.
Eenzelfde foto nam ik vorig jaar ook. Een dag later.
Wat een voorrecht om op deze manier thuis te moeten blijven.
Vanaf vandaag is kampereiland.nl in de lucht. Afgelopen week gemaakt om een basis te hebben voor ‘WERK in uitvoering’. Was leuk om mee bezig te zijn. Via Jimdo gemaakt, een heel makkelijk programma. Leuk om nu te kunnen doen: je hoeft je niet al te zeer te concentreren, kun je even laten liggen en je bent bezig met iets dat er toe doet (hoewel er nu natuurlijk andere zaken meer van belang zijn). Zelfs een logo gemaakt / laten maken. Ook via de software van Jimdo. Referentie: unieke vingerafdruk, de aanwas van Kampereiland, een centrum, onaf aan de randen waar Kampen ligt.
Deze tijd is onrustig, ongemakkelijk en beangstigend. Voor iedereen.
Wel een goed moment om met iets nieuws te beginnen, of beter, iets ouds weer op te poetsen. De kennis van het Jemenitisch, opgedaan na drie jaar werken daar. Ben dus Arabisch aan het leren. Zal niet heel ver komen want om op deze leeftijd - hoor tot de kwetsbaren - nog een taal te leren is niet niks. Het onthouden is echt een ding.
Wat het extra bijzonder maakt is om te zien hoe het instructiesysteem in elkaar zit. Het is een digitale cursus. Alles kun je instellen: dagelijkse prestatie, beloning (kudos) en straf, of je reclame wil zien (kun je afkopen). Je kunt van alles virtueel verdienen en kopen. Na 5 goede antwoorden krijg je al een duimpje. Je kunt scolar worden, hero, doorzetter en weet ik wat allemaal. Kunt ook deelnemen aan een internationaal netwerk van taalstudenten.
Duolingo heet de app.
Net voordat de koning ons toesprak vanavond, vloog deze specht tegen het raam. Dood. Misschien was dit wel de vogel die die mooie gaatjes in de dode appelboom maakte. Was boos dat de boom omgezaagd was.
Het coronavirus doet alles vergeten. We hebben meer issues die (meestal nog) niet levensbedreigend zijn maar nog niet zijn opgelost. Wat te denken van de stikstofdiscussie, zwartepiet, de giga aantallen windmolens en zonneparken die er moeten komen, vluchtelingen, IS, fake news en computervirussen, arm-rijk, hoogwaterbescherming, belastingdossier-malaise, lege winkelpanden, Amazon.nl, populisme en anti-vaccinatie. En Poetin die tot 2036 kan blijven zitten.
Even verder somberen.
Stel je voor dat gelijk met de corona, die steeds grimmiger wordt, de vluchtelingenstroom niet meer is tegen te houden, dat we waarheid niet langer van onwaarheid kunnen onderscheiden, dat de computersystemen op hol of on hold gaan, de stikstofproblemen tot een halvering van de veestapel moeten leiden. Er komt een aanslag bij Schiphol, door de nieuwe vluchtelingen zegt men. Nog een hittegolf en de eikenprocessierups is niet meer te bestrijden. Het Olympische Spelen gaan ook al niet door en Trump wordt herkozen.
Was vanmorgen bij een anti-kraak bewoner die op de mooiste plek aan de Waal woont, een oud kantoor van RWS in de stad. De IJssel is veel mooier maar al die rijnaken, duwboten, containervervoer. Indrukwekkend. En van een kantoor is ook nog wel een soort woning te maken. Het is niet de top van de woningmarkt maar als je kraker bent (moet zijn) dan is dit geen gekke plek.
Heel wat anders dan het uitzicht van de A1 op het giga zonneveld bij Wilp. 35 Ha panelen als het straks helemaal af is. En dat op de mooiste zavelige IJssel-oeverwal grond.
En toen was ik gisteravond op een lezing over bodemleven in Nijbroek en hoorde ik wat ik allemaal fout deed met die boom die er nog staat maar bijna weg is. Laten staan, het is een welkome bron voor biodiversiteit. We moeten veel meer vertrouwen hebben in de gang der dingen. Niet denken dat we altijd maar de baas moeten zijn.
Gelukkig kan ik laten zien dat ik het begrijp. De foto is van de wilg die brak van ouderdom en sedertdien in het bosje ligt te vergaan. Als ik insect was dan wist ik het wel ………….
De laatste dagen van een Bellefleur / een schone van Boskoop / een Goudrenet. De boom heeft ontzettend geproduceerd. De linkse boom. Soms was de helft van oogst van die ene boom. Naast appels maakte die ook heel veel waterloten. Ik kon hem eigenlijk niet onder controle krijgen. Hij had een kattenrug. Het was een mooie klimboom. Je kon makkelijk tot bovenin komen. Er heeft een uilenkast in gehangen die niets opleverde.
En toen was ie ineens dood. Misschien door de droogte en hitte van vorig jaar. Daarna kwamen er telkens spechten op het dode hout af.
C komt ‘m afzagen, hij gaat er krukjes van maken.
De andere, de rechtse, is trouwens verzwamd. Duidelijk. Het hout is waarschijnlijk zo slecht dat het brandhout wordt. Het was een Jacques Lebel.
Prachtig, de wereld gaat er op vooruit. Vandaag presenteert de NRC 101 jonge talenten op alle mogelijke kunstgebieden. Meer dan helft 1,2,3e generatie migrant, meer dan de helft vrouw. Van de 101 talenten ken ik er een of twee. Kunst loop altijd voorop.
Het maakt het wel moeilijk om subsidie te krijgen voor een lokale/regionale voorstelling met amateurs van hier over een weinig sexy onderwerp als MKZ. Hoewel? Super Fruut is wel grensverleggend.
Ik zit te weinig in de wereld van de jonge talenten en teveel in de oude witte wereld om echt verder te komen.
Nu Rem Koolhaas het heeft gezegd is het waar. De stad is vol en af, het platteland biedt alle ruimte om de vragen van de toekomst kwijt te kunnen. De giga accufabrieken van Tesla in Nevada zijn zijn voorbeeld. Hallen van meer dan een kilometer lang, waarbij vergeleken de ‘dozen’ hier maar schaalmodellen zijn. Toch doen we goed mee. De landbouw is zo intensief dat we ruimte overhouden om nog meer aan export te doen. De windmolens, zonnevelden, wateropvang, grootschalige woningbouw kunnen nog makkelijk een plek krijgen.
Wat dit soort technologische vergezichten betekenen voor de kwaliteit van leven, de verhouding stad en land - waar de stikstofoproer ook mee te maken heeft -, daarover heb ik nog weinig zinnigs gehoord.
Zal toch naar het Guggenheim moeten in NY om de tentoonstelling van Koolhaas te zien.
Van Engelen en Thieme vandaag in de NRC naar aanleiding van de coronacrisis:
“Globalisering is niet het verhaal van toegenomen handel tussen landen. Het is het verhaal van multinationale ondernemingen die verantwoordelijk zijn voor ruim 80 procent van de mondiale handelsstromen [...]. De geografie hiervan heeft niets te maken met specialisering en locatievoordelen, maar alles met arbeidskostenontwijking, regelontwijking en belastingontwijking. En deze globalisering wordt mede mogelijk gemaakt door fiscaal gesubsidieerde kerosine en stookolie, de gestandaardiseerde container, een geavanceerde infrastructuur voor belastingontwijking die in handen is van de grote vier accountantskantoren, Amerikaanse satellieten die track and trace mogelijk maken, en de Amerikaanse marine die al sinds jaar en dag voor veilige zeeroutes zorgt.”
Een week met van die dingen. Een vergadering waarbij ik maar ben weggegaan. Zonder een echte agenda maar iedereen had een eigen. Dat schiet niet op.
Op bezoek bij een verwarde 98-jarige die het wel gezien heeft.
De film For Sama, een moeder filmt haar leven in het kapotgeschoten Aleppo waar ze probeert door te leven.
Een afwijzing voor Super Fruut.
Om het verhaal van SF beter te begrijpen ging ik naar de slechte film Little Joe.
Veel steun voor de plannen van Coöperatie Polder Nijbroek. Wat wil je ook: een burgerinitiatief, energie en starterswoningen; dan beweegt de overheid.
Afzwemmen van S. en een bezoek aan Art Rotterdam: te vol, benauwd en duur.
En een storm-met-een-naam in het vooruitzicht.
Philips houdt op met de huishoudelijke artikelen. Kan me daar wel iets bij voorstellen want toen ik vanmorgen bij het repair cafe was, bleek bijna de helft van patiënten een Senseo koffiezetapparaat. Met vergelijkbare euvels, bijvoorbeeld een verroest magneetje in de vlotter. Men heeft zelfs Senseoreparatieochtenden en een speciale eerste-hulp tekst voor Senseo apparaten. Bovendien smaakt Senseokoffie niet.
Ik had een ander euvel, niet interessant. De foto ook niet. Een kapotte termostaat van een Kärcher.
Heb samen met een collega ontwikkelaar een stichting opgericht. Stichting Cultuur en Leefbaarheid IJsselvallei. CLIJ, uit te spreken als ‘klei’.
Ik had vanwege de organisatie van Superfruut een stichting, vereniging of ander juridische eenheid nodig om aan geld te komen. In de loop van de tijd al meer voorbeelden tegengekomen waarbij mensen plannen hebben maar geen goede organisatie-basis om verder te komen.
Dus iedereen die wat wil maken, doen, starten in de IJsselvallei op CLIJ gebied - en dat kan hele breed zijn - welkom.
De afgelopen twee weken op reis geweest naar New Orleans. Maar niet echt. Via het boek, the yellow house van Sarah Bloom, via Treme, de HBO serie over de stad na Katrina en met de hulp van Street View.
Alsof je er bent geweest. Nu weet ik alles over de stad. Natuurlijk vertekend en geromantiseerd. Over de muziek en het eten, de falende politie en het geweld, de carnaval, de second line parades. East New Orleans, de 7the ward en Treme, en het French Quarter. Van rijk en arm en nog armer. Over het geklungel van de corrupte overheid, de mislukte wederopbouwprogramma’s als Road Home. En over al die mix van alles en iedereen. Veel muziek.
De klamme warmte en de muggen krijg je gelukkig niet mee.
Heb me zelfs gewaagd aan het bereiden van een heuse Gumbo maar dan zonder okra. Zal daar nog lekkerder zijn.
Gisteren in Amsterdam. Een sombere regendag maar nog zelden zoveel mooie kleuren gezien. De tentoonstelling van Hop en Svenson in Huis Marseille. Lichtgevoelige film bestreken met het kleurresidue van planten. Overal vandaan. Een wand met de kleuren van 273 planten in Amsterdam.
Hier de kleur van twee planten (de rode is een vertakte leeuwentand, de andere weet ik niet) binnendijks en buitendijks langs de Waal bij Nijmegen. De grondsoort zou het verschil maken.
Zo'n mooie kleuren. De combinatie.
Hier moet het Yellow House hebben gestaan. In Oost New Orleans. Een achteraf-buurt maar heel lang 'resilient'. Bijna 15 jaar na Katrina is dit wat er over is van de plek waar het shotgun house stond. Daar woonde Ivory May en uiteindelijk 12 kinderen. Fascinerend om het boek te lezen met streetview als een roadmap. Letterlijk. Waar speelde het zich af, hoe zag het eruit? Met Google Earth kun je nog net terug voor Katrina.
Een indrukwekkend document van de dochter, Sarah M. Brown.
Wetenschap moet vooruit kijken. Dat deden onderzoekers van de WUR. 2120. Het levert een interessant kaartbeeld. De IJsselvallei is twee keer zo breed want neemt veel meer afstroom over van de Waal. Terwolde ligt te midden van de stroomgeulen. De landbouwgrond tot een-derde teruggebracht. Veehouderij terug in schaal en anders van karakter. Zandafzettingen voor de kust, landbouw en energieproductie op de Noordzee, water via het IJsselmeer + drinkwatervoorziening. Stedelijke ontwikkeling vooral op de hogere zandgronden.
Voorspelbare bewegingen.
HX wenst u een mooi, gezond, gelukkig nieuw jaar.
