Anderhalve meter vergaderingen komen weer op gang, eetafspraken gaan door. Allemaal nog wat voorzichtig. Er kan veel digitaal maar veel ook niet. Als ZZPer moet het vooral van jezelf komen. Dat is leuk maar niet altijd. Daarom werkt het het beste als je zelf projecten organiseert. Nu bezig met het Coronaboekje, foto's, fundraising, artikelen schrijven. Daar word ik blij van.
Ondertussen is de langste dag geweest en is het tijd om de heggen te doen. 

Stichting IJsselhoeven maakt een boekwerkje over de afgelopen periode - die nog niet voorbij is -, over Corona en IJsselhoeven. ‘IJsselhoeven, voorjaar 2020, ervoor en erna’. Ik ben de trekker van het geheel en een van de schrijvers.
We gaan het boekje financieren via crowdfunding. Die actie is vandaag van start gegaan en duurt 32 dagen. Via www.voordekunst.nl kunt een bijdrage storten. Voor uw bijdrage ontvangt u als u wil een tegenprestatie. In ieder geval het boekje zelf, tenminste als u 25,- doneert of meer.
Dit is de link om te doneren.‘IJsselhoeven, voorjaar 2020, ervoor en erna’ verschijnt begin september. Het wordt weer een juweeltje, een collector’s item. Doe mee.

Goed om af en toe weer eens terug te kijken. Dat moet. Dan merk je pas hoe je je telkens laat meenemen in wat in de mode is. Ook al denk je dat je er geen last van hebt.
Over de IJssel en wat bewoners er mee hebben heb ik files vol verzameld. Via projecten. IJsselID, de Identiteitsfabriek, mijn Erfgoed scriptie, het KIJK project. Had het eerder over een ‘narratief’. Ik ben het woord helemaal kwijt.
Het is net of je telkens weer van voor af aan moet of wil beginnen. Iets meer permanentie, de lange lijn, kan geen kwaad.

Altijd al de pest gehad aan die rood-witte linten. Ze zijn nu, in coronatijd niet aan te slepen. Alles is afgemeten, berekend, gewaarschuwd, op z’n/haar hoede, op afstand en daar zijn linten en strepen voor nodig. Helaas. De geel-zwarte zijn in ieder geval nog iets vriendelijker. De linten eindigen ook meestal zoals hier, in flarden. Straks is het de vermicelli in de plastic soep.

Corona is weer onder controle,
we nemen het leven weer over.
De overheid heeft haar best gedaan;
het is even stil geweest, misschien te stil.

Daar waar het begon, in Brabant
gaat alles zijn nieuwe gang.
Met populisten, forumleden,
de vertegenwoordiging van het volk.

Cultuur is niet meer, het heet nu vrije tijd
want “carnaval is ook erfgoed”.
In de streek waar corona huishield,
de q-koorts heeft er nog geen plek gekregen.

Nog een paar beduidende quotes,
“Als het met boeren goed gaat, gaat het met natuur ook goed.”
Laten we er nog een bedenken:
“Migranten zijn net mensen.”

Zeker als ze voor de asperges nodig zijn.
En geen moslim, want die blijft beter weg
in dat andere zuiden, in kampen.
We sponsoren wel wat kinderen.

Dat is de ware betekenis van oikos:
ieder een huis, en wij het joods-christelijke,
de bakermat der beschaving.
God, hoe heeft u ons zo uitverkoren?

Even dachten we dat het anders werd.
Cultuur was nodig voor meer dan 30 man,
op balkons en bij verpleegtehuizen
Digitale experimenten, de Decamerone iedere avond.

Het nieuwe normaal levert al heel snel in.
Alles in. Ze komen weer uit de krochten.
Nu kan ZLTO zich weer bewijzen,
met nog steeds de-riek-in-de-rug.

De laatste quote: “Och, al die bezwaren,
over vijf weken is iedereen eraan gewend.”
Was dat wat de gewaardeerde koning bedoelde,
op de Dam, een eeuwigheid geleden?

Klippo

Vertaal alles in Corona. Ieder kuchje,
ieder geluid of geen bericht. Iedere gedachte.
Niets om tanden in te zetten maar ook geen zin,
steeds kortere momenten, mini-doelen

Wat ik ook wandel of wakker lig,
het hoofd is leeg, te leeg.
Verkeerde gedachten, nauwelijks een flits,
van analoge projecten en vergezichten.

De eigen mac geeft ook geen beeld,
vertelt alleen wat anderen bedenken.
Zij zeggen het te weten, of doen alsof.
Iedereen wacht op die andere negatieve test,

van wat je adem beneemt.
Nu het zo droog doorwaait.
De tuin blijft voorlopig het uitzicht.
Heb daarvoor wel twee Klippo’s, o zo.

De president van de VS wenste vrijdag iedereen Happy Crucifixion Day, later veranderd in Happy Good Friday. Op Goede Vrijdag dus. Als je zoiets tweet, dan ben je toch wel helemaal geschift. Idioot. Begrijp niet dat men niet en masse in opstand komt. Ouderwets in opstand. Of de helft nu voor hem gestemd heeft of niet. Hij is een narcist, fascist, leugenaar, een gevaar, hij en zijn hele kliek en de meerderheid van zijn partijgenoten die aan de macht willen blijven. En de Democraten staan erbij en kijken ernaar. Tweepartijenland.
Happy Crucifixion Day. Ken d’r nog een paar: Happy Holocaust Day, Happy Sebrenica Day, Happy Corona Day

Corona of niet, ieder voorjaar ontkom je er niet aan je te verbazen over het nieuwe seizoen. Heb de tuin weer voor een deel op gang gebracht. Compost omgezet, gras gemaaid - steeds meer vermost. Twee bomen minder.
Eenzelfde foto nam ik vorig jaar ook. Een dag later. 
Wat een voorrecht om op deze manier thuis te moeten blijven.

Deze tijd is onrustig, ongemakkelijk en beangstigend. Voor iedereen.
Wel een goed moment om met iets nieuws te beginnen, of beter, iets ouds weer op te poetsen. De kennis van het Jemenitisch, opgedaan na drie jaar werken daar. Ben dus Arabisch aan het leren. Zal niet heel ver komen want om op deze leeftijd - hoor tot de kwetsbaren - nog een taal te leren is niet niks. Het onthouden is echt een ding. 
Wat het extra bijzonder maakt is om te zien hoe het instructiesysteem in elkaar zit. Het is een digitale cursus. Alles kun je instellen: dagelijkse prestatie, beloning (kudos) en straf, of je reclame wil zien (kun je afkopen). Je kunt van alles virtueel verdienen en kopen. Na 5 goede antwoorden krijg je al een duimpje. Je kunt scolar worden, hero, doorzetter en weet ik wat allemaal. Kunt ook deelnemen aan een internationaal netwerk van taalstudenten. 
Duolingo heet de app.

Het coronavirus doet alles vergeten. We hebben meer issues die (meestal nog) niet levensbedreigend zijn maar nog niet zijn opgelost. Wat te denken van de stikstofdiscussie, zwartepiet, de giga aantallen windmolens en zonneparken die er moeten komen, vluchtelingen, IS, fake news en computervirussen, arm-rijk, hoogwaterbescherming, belastingdossier-malaise, lege winkelpanden, Amazon.nl, populisme en anti-vaccinatie. En Poetin die tot 2036 kan blijven zitten.
Even verder somberen.
Stel je voor dat gelijk met de corona, die steeds grimmiger wordt, de vluchtelingenstroom niet meer is tegen te houden, dat we waarheid niet langer van onwaarheid kunnen onderscheiden, dat de computersystemen op hol of on hold gaan, de stikstofproblemen tot een halvering van de veestapel moeten leiden. Er komt een aanslag bij Schiphol, door de nieuwe vluchtelingen zegt men. Nog een hittegolf en de eikenprocessierups is niet meer te bestrijden. Het Olympische Spelen gaan ook al niet door en Trump wordt herkozen.

En toen was ik gisteravond op een lezing over bodemleven in Nijbroek en hoorde ik wat ik allemaal fout deed met die boom die er nog staat maar bijna weg is. Laten staan, het is een welkome bron voor biodiversiteit. We moeten veel meer vertrouwen hebben in de gang der dingen. Niet denken dat we altijd maar de baas moeten zijn. 
Gelukkig kan ik laten zien dat ik het begrijp. De foto is van de wilg die brak van ouderdom en sedertdien in het bosje ligt te vergaan. Als ik insect was dan wist ik het wel ………….

Prachtig, de wereld gaat er op vooruit. Vandaag presenteert de NRC 101 jonge talenten op alle mogelijke kunstgebieden. Meer dan helft 1,2,3e generatie migrant, meer dan de helft vrouw. Van de 101 talenten ken ik er een of twee. Kunst loop altijd voorop.
Het maakt het wel moeilijk om subsidie te krijgen voor een lokale/regionale voorstelling met amateurs van hier over een weinig sexy onderwerp als MKZ. Hoewel? Super Fruut is wel grensverleggend.
Ik zit te weinig in de wereld van de jonge talenten en teveel in de oude witte wereld om echt verder te komen. 

Van Engelen en Thieme vandaag in de NRC naar aanleiding van de coronacrisis:
“Globalisering is niet het verhaal van toegenomen handel tussen landen. Het is het verhaal van multinationale ondernemingen die verantwoordelijk zijn voor ruim 80 procent van de mondiale handelsstromen [...]. De geografie hiervan heeft niets te maken met specialisering en locatievoordelen, maar alles met arbeidskostenontwijking, regelontwijking en belastingontwijking. En deze globalisering wordt mede mogelijk gemaakt door fiscaal gesubsidieerde kerosine en stookolie, de gestandaardiseerde container, een geavanceerde infrastructuur voor belastingontwijking die in handen is van de grote vier accountantskantoren, Amerikaanse satellieten die track and trace mogelijk maken, en de Amerikaanse marine die al sinds jaar en dag voor veilige zeeroutes zorgt.”

Philips houdt op met de huishoudelijke artikelen. Kan me daar wel iets bij voorstellen want toen ik vanmorgen bij het repair cafe was, bleek bijna de helft van patiënten een Senseo koffiezetapparaat. Met vergelijkbare euvels, bijvoorbeeld een verroest magneetje in de vlotter. Men heeft zelfs Senseoreparatieochtenden en een speciale eerste-hulp tekst voor Senseo apparaten. Bovendien smaakt Senseokoffie niet.
Ik had een ander euvel, niet interessant. De foto ook niet. Een kapotte termostaat van een Kärcher.

De afgelopen twee weken op reis geweest naar New Orleans. Maar niet echt. Via het boek, the yellow house van Sarah Bloom, via Treme, de HBO serie over de stad na Katrina en met de hulp van Street View. 
Alsof je er bent geweest. Nu weet ik alles over de stad. Natuurlijk vertekend en geromantiseerd. Over de muziek en het eten, de falende politie en het geweld, de carnaval, de second line parades. East New Orleans, de 7the ward en Treme, en het French Quarter. Van rijk en arm en nog armer. Over het geklungel van de corrupte overheid, de mislukte wederopbouwprogramma’s als Road Home. En over al die mix van alles en iedereen. Veel muziek. 
De klamme warmte en de muggen krijg je gelukkig niet mee. 
Heb me zelfs gewaagd aan het bereiden van een heuse Gumbo maar dan zonder okra. Zal daar nog lekkerder zijn. 

Hier moet het Yellow House hebben gestaan. In Oost New Orleans. Een achteraf-buurt maar heel lang 'resilient'. Bijna 15 jaar na Katrina is dit wat er over is van de plek waar het shotgun house stond. Daar woonde Ivory May en uiteindelijk 12 kinderen. Fascinerend om het boek te lezen met streetview als een roadmap. Letterlijk. Waar speelde het zich af, hoe zag het eruit? Met Google Earth kun je nog net terug voor Katrina.
Een indrukwekkend document van de dochter, Sarah M. Brown.