Corona of niet, ieder voorjaar ontkom je er niet aan je te verbazen over het nieuwe seizoen. Heb de tuin weer voor een deel op gang gebracht. Compost omgezet, gras gemaaid - steeds meer vermost. Twee bomen minder.
Eenzelfde foto nam ik vorig jaar ook. Een dag later. 
Wat een voorrecht om op deze manier thuis te moeten blijven.

Deze tijd is onrustig, ongemakkelijk en beangstigend. Voor iedereen.
Wel een goed moment om met iets nieuws te beginnen, of beter, iets ouds weer op te poetsen. De kennis van het Jemenitisch, opgedaan na drie jaar werken daar. Ben dus Arabisch aan het leren. Zal niet heel ver komen want om op deze leeftijd - hoor tot de kwetsbaren - nog een taal te leren is niet niks. Het onthouden is echt een ding. 
Wat het extra bijzonder maakt is om te zien hoe het instructiesysteem in elkaar zit. Het is een digitale cursus. Alles kun je instellen: dagelijkse prestatie, beloning (kudos) en straf, of je reclame wil zien (kun je afkopen). Je kunt van alles virtueel verdienen en kopen. Na 5 goede antwoorden krijg je al een duimpje. Je kunt scolar worden, hero, doorzetter en weet ik wat allemaal. Kunt ook deelnemen aan een internationaal netwerk van taalstudenten. 
Duolingo heet de app.

Het coronavirus doet alles vergeten. We hebben meer issues die (meestal nog) niet levensbedreigend zijn maar nog niet zijn opgelost. Wat te denken van de stikstofdiscussie, zwartepiet, de giga aantallen windmolens en zonneparken die er moeten komen, vluchtelingen, IS, fake news en computervirussen, arm-rijk, hoogwaterbescherming, belastingdossier-malaise, lege winkelpanden, Amazon.nl, populisme en anti-vaccinatie. En Poetin die tot 2036 kan blijven zitten.
Even verder somberen.
Stel je voor dat gelijk met de corona, die steeds grimmiger wordt, de vluchtelingenstroom niet meer is tegen te houden, dat we waarheid niet langer van onwaarheid kunnen onderscheiden, dat de computersystemen op hol of on hold gaan, de stikstofproblemen tot een halvering van de veestapel moeten leiden. Er komt een aanslag bij Schiphol, door de nieuwe vluchtelingen zegt men. Nog een hittegolf en de eikenprocessierups is niet meer te bestrijden. Het Olympische Spelen gaan ook al niet door en Trump wordt herkozen.

En toen was ik gisteravond op een lezing over bodemleven in Nijbroek en hoorde ik wat ik allemaal fout deed met die boom die er nog staat maar bijna weg is. Laten staan, het is een welkome bron voor biodiversiteit. We moeten veel meer vertrouwen hebben in de gang der dingen. Niet denken dat we altijd maar de baas moeten zijn. 
Gelukkig kan ik laten zien dat ik het begrijp. De foto is van de wilg die brak van ouderdom en sedertdien in het bosje ligt te vergaan. Als ik insect was dan wist ik het wel ………….

Prachtig, de wereld gaat er op vooruit. Vandaag presenteert de NRC 101 jonge talenten op alle mogelijke kunstgebieden. Meer dan helft 1,2,3e generatie migrant, meer dan de helft vrouw. Van de 101 talenten ken ik er een of twee. Kunst loop altijd voorop.
Het maakt het wel moeilijk om subsidie te krijgen voor een lokale/regionale voorstelling met amateurs van hier over een weinig sexy onderwerp als MKZ. Hoewel? Super Fruut is wel grensverleggend.
Ik zit te weinig in de wereld van de jonge talenten en teveel in de oude witte wereld om echt verder te komen. 

Van Engelen en Thieme vandaag in de NRC naar aanleiding van de coronacrisis:
“Globalisering is niet het verhaal van toegenomen handel tussen landen. Het is het verhaal van multinationale ondernemingen die verantwoordelijk zijn voor ruim 80 procent van de mondiale handelsstromen [...]. De geografie hiervan heeft niets te maken met specialisering en locatievoordelen, maar alles met arbeidskostenontwijking, regelontwijking en belastingontwijking. En deze globalisering wordt mede mogelijk gemaakt door fiscaal gesubsidieerde kerosine en stookolie, de gestandaardiseerde container, een geavanceerde infrastructuur voor belastingontwijking die in handen is van de grote vier accountantskantoren, Amerikaanse satellieten die track and trace mogelijk maken, en de Amerikaanse marine die al sinds jaar en dag voor veilige zeeroutes zorgt.”

Philips houdt op met de huishoudelijke artikelen. Kan me daar wel iets bij voorstellen want toen ik vanmorgen bij het repair cafe was, bleek bijna de helft van patiënten een Senseo koffiezetapparaat. Met vergelijkbare euvels, bijvoorbeeld een verroest magneetje in de vlotter. Men heeft zelfs Senseoreparatieochtenden en een speciale eerste-hulp tekst voor Senseo apparaten. Bovendien smaakt Senseokoffie niet.
Ik had een ander euvel, niet interessant. De foto ook niet. Een kapotte termostaat van een Kärcher.

De afgelopen twee weken op reis geweest naar New Orleans. Maar niet echt. Via het boek, the yellow house van Sarah Bloom, via Treme, de HBO serie over de stad na Katrina en met de hulp van Street View. 
Alsof je er bent geweest. Nu weet ik alles over de stad. Natuurlijk vertekend en geromantiseerd. Over de muziek en het eten, de falende politie en het geweld, de carnaval, de second line parades. East New Orleans, de 7the ward en Treme, en het French Quarter. Van rijk en arm en nog armer. Over het geklungel van de corrupte overheid, de mislukte wederopbouwprogramma’s als Road Home. En over al die mix van alles en iedereen. Veel muziek. 
De klamme warmte en de muggen krijg je gelukkig niet mee. 
Heb me zelfs gewaagd aan het bereiden van een heuse Gumbo maar dan zonder okra. Zal daar nog lekkerder zijn. 

Hier moet het Yellow House hebben gestaan. In Oost New Orleans. Een achteraf-buurt maar heel lang 'resilient'. Bijna 15 jaar na Katrina is dit wat er over is van de plek waar het shotgun house stond. Daar woonde Ivory May en uiteindelijk 12 kinderen. Fascinerend om het boek te lezen met streetview als een roadmap. Letterlijk. Waar speelde het zich af, hoe zag het eruit? Met Google Earth kun je nog net terug voor Katrina.
Een indrukwekkend document van de dochter, Sarah M. Brown.